Tilkilerin vaazı,
Tavuk ve kümes üzerinedir.
Asla, kümese bekçi.
Kilit, tel örgü, köpek çit istemez.
Tavuk katli vacip olduğunu,
Sabah akşam anlatır durur!
Tilki vaaz verir de,
İnsanlar vermez mi?
Yeryüzünde vaaz ve
Vaat veren resmi kurumlar ve siyasetçiler var.
Millet homurdanıp, kıpırdaşıyor, depreşiyor mu?
Ver vaaz, vaat uyut!
Asgari ücretten,
Enflasyondan, işsizlikten dem mi vuruyor?
Vaat et!
Bayramlarda seyranlarda 5 bin tl vereceğim de!
Ses kes, nöbet dinle moduna sok!
Aç tavuk, buğday ambarı rüyası görür!
Seçim mi var? Aç buğday silolarının kapısını
Karnını değil, ruhunu doyur insanların!
De ki,
Aşsız işsiz kimse kalmayacak!
Açlıktan kimse ölmeyecek!
Herkes ejder meyvesi tadacak!
Ekmek bulamayanlara pasta yedireceğiz!
Milli gelir 20 bin dolar olacak!
Kanat tak! Uçur THY gibi!
Nasıl olsa, din adamların vaazları ile
Yerden ayaklarını kesip
Bulutların üzerinde, çoktan uçmaya hazır vatandaş!
Yeryüzü cennetinde, tilkilere yem olacağına
Cehennemde, Ateşe pervane olur!
************
Ağızına peyniri alan karga,
Tam yutacak iken,
“Ne güzel sesin var, Karga kardeş!” der Tilki.
Tilkinin kurnazı,
Kafasına koyduğunu yapanı olur da,
Dili tatlı olanı olmaz!
Olsa olsa çok gelişmiş
Tat alma duygusu olur…
Birde
Espri duygusu!
Hani!
“Tavuk sever misin?” diye sormuşlar tilkiye
Gülmekten katılmış!
Tavuk bilmez, Tilkinin
Lades kemiği ile bir başka tavuğu
Kandırmak için iddia girdiğini!
Darı.
Arpa.
Bulgur.
Makarna ile yemle,
Yumurtasını, canını ye!
***********
Ormanların, dağların, kutupların
Çöllerin tilkisi varsa
Ayıp ettiniz!
Hiç şehirlerin tilkisi olmaz mı?
Doğa Tilkileri genelde kümeslere yakın olur.
Şehir tilkileri, şiir ve edebiyata!
Şiirler yazar, şarkılar bestelerler!
Edebi yazılar ile övgüler düzenlerler.
Siyasete ve siyasetçiye
Tabiatın Tilkisi, kümesten kapacağı tavukla
Günü kurtarır.
Şehir tilkileri kapacağı ihale ile yedi x 7 sülalesini.
Tilki doyduğunda avlanmaz.
Şehir tilkileri hiç doymaz!
Akşam yatarlarken kamunun mallarını
Düşünmekten, gözlerine uyku girmez!
Uyku haram,
Kamunun malları helaldir!
Şehir Tilkilerin ustalığı yanında
Tabiatın Tilkileri çırak kalır.
Hocam, hocam! diyerek ellerinde ibrik, havlu taşırlar!
İller çoktan, Tilkiler şehri olmuş!
Vaazı, vaatı onlar veriyor.
Kendileri yutuyor salkımı, millete veriyorlar talkımı
