Öncelikle sizlerden kocaman bir özür dileyerek yazıma başlıyorum. Hiçbir mazereti olamaz tabii ki ama, üç hafta birtakım nedenlerden dolayı yazılarıma ara verdim. Söz, bir daha olmayacak. Ama bu arada şunun da farkına vardım; yazılarımı sürekli takip edenler yokluğumu hissetmişler 'Neden?' diye soran çok oldu. Tamamen özel sebeplerden başka hiçbir nedeni yok, olamaz da zaten.

Yazılarımı yazamadığım süre zarfında gündem yaratan bir çok konu oldu. SNS Fuarcılık'ın düzenlediği Kitap Fuarı, Manisa'nın Sesi Gazetesi'nin son sayısını çıkararak kapısına kilit vurması benim içim daha çok öne çıkan konular. Biraz bu konulara değinmek istiyorum.

BİZİM MAHALLEDEN

ŞAİR DE VARDI YAZAR DA

SNS Fuarcılık'ın bu yıl ikincisini 100'e yakın yayınevi ve yazarın katılımıyla gerçekleştirdiği kitap fuarı öyle kolay yapılır bir iş değil. Ciddi emek ve zaman harcanan bir fuar. Bu hazırlıkların bir kısmı da öğrencilerin fuardan yararlanması için gerek ulaşım gerekse okulların öğrencileri fuara getirmesi için yapılan görüşmelerdir. SNS Fuarcılık yetkilileri İl Milli Eğitim Müdürlüğü'yle yaptığı görüşmede izin için olur çıkmıştı, fakat sonrasında Yunusemre Belediyesi özel kaleminden kaynaklandığı iddia edilen anlamsız bir müdahaleyle İl Milli Eğitim Müdürlüğü fuardan desteğini çekmişti. Hatta bununla ilgili Saruhanlı İlçe Milli Eğitim Müdürü Halil Karadoğan'ın okul müdürlerine attığı ve 'Fuarda farklı maksatların gözetiliyor endişesi ile tek taraflı bir boyut öne çıkartılması idaremizce verilen desteğin geri çekilmesine sebep olmuştur' ifadelerinin yer aldığı WhatsApp mesaji hayli tepki toplamıştı.

Hele ki, tüm bunlara sebep olan Yunusemre Belediyesi Özel Kalem Müdürü'nün fuara katılan yazar listesiyle ilgili "Bizim mahalleden kimse yok burada. Milli Eğitim nasıl destek verdi buna" demesi abesle iştigal. Fuara katılan Manisalı yazar ve şairlerden Osman Özbaş bizimle aynı mahallede bir sokak ötemizde oturuyor bildiğimden söylüyorum. Orhan Haşim Elmalı, Engin Topuz, Deniz Erbulak, Ümit Rona da Manisa küçük yer, sanırım onlar da bizim mahallenin üç-beş sokak ötesindendir. Manisa dışından gelen yazarlar içinse şunu diyebilirim, "Sizin mahalleden değillerse ne kabahatleri var?"

Yapmayın beyler. Kağıt fiyatlarının artmasına en çok tuvalet kağıdının fiyatı arttığı için isyan eden bir topluma okuma alışkanlığı kazandırmak, okuma aşkıyla yanan insanları sevdikleri yazar ve şairlerle buluşturmayı amaç edinen böylesi faydalı fuarlara destek verin köstek olmayın.

MANİSA'NIN SESİ KESİLDİ

4 Aralık 1996 yılında başladığımız basın sektöründe layıkıyla yaptığımız görevimizi maddi manevi şartların ağırlaşması nedeniyle Haber ile Hayat gazetelerini devrederek 2 yıl önce noktalamıştık. Geçtiğimiz günlerde Hayat olarak devrettiğimiz adı sonradan Manisa'nın Sesi olan gazete son sayısını hazırladı ve kapısına kilit vurdu. Bizim keyifle iş yaptığımız sektörde çıkardığımız iki gazeteye rağmen yıllarca ayakta durduk hiç kimsenin finansal desteği olmadan kendi imkanlarımızla ve resmi ilanlarla çarkı döndürdük. Ne zaman ki resmi ilanlar yok denecek kadar azaldı, Basın İlan Kurumu geldi, gün geçtikçe yeni yeni yaptırımlarla gazete hazırlama şartları  zorlaştırıldı, kağıt fiyatları nedeniyle son günlerde maliyetler iki katı arttı işin de tadı tuzu iyice kaçtı. Bugün Manisa'nın Sesi, yarın kimbilir hangi gazete? Patronundan çalışanına Allah herkesin yardımcısı olsun.

Şunu yürekten söylüyorum; Saatlerimizi harcadığımız gazetede hangi haberlerin olduğunu bilmemize rağmen ertesi gün gazeteyi elimize alıp o kağıt kokusunu hissetmek, sayfalarını birer birer çevirmek inanın cok büyük bir keyif. Bu keyiften mahrum kalmamak, işsizler ordusuna yenilerini eklememek için acil önlemler alınmalı. Yoksa Manisa'da dahil ülke genelinde daha birçok gazetenin sesi, nefesi kesilecek.

Sesler, nefesler kesilmeden hayatın içinde yüreğinizdeki sevgiyle yer alın.