2009 yılında Manisa Belediyesi başkanıydı. Hani şimdi
taşımak istedikleri Küçük sanayi sitesi var ya çabuk unutuldu onun giriş kavşağında ufacık bir kavşak vardı tır döneceği zaman kavşak iptal oluyor, kavşağa çıkmaya çalışan tırlar kırmızı yandığında rampada balatalarından dumanlar çıkarıyordu. Ölümlü ve maddi
kazalar sayılamayacak kadardı. Şu sanayiyi taşıyalım demedi. Alparslan Türkeş Köprülü Kavşağı’nı yaptı. Bu köprüden geçmek için bilhassa gece çevre yolundan köprüye sapanlar oldu. Kısacası Manisa’nın simgesi oldu.
Henüz büyükşehir olmamış Manisa belediyesiyken Selendi’ye
gittik. Selendi Belediye Başkanı Cengiz Başkan gelecek diye muhtarları toplamış. Alt salona indik. Özel idare zamanı muhtarlar Cengiz Başkanı ilk defa görüyorlar her biri benim köyüm deyip sıralıyor istekleri. Bir muhtar köprü dedi. Bizim kışın karşıya geçmemiz
çok zor. Yağmurlar başladımıydı ilk günler traktörle ama günler ilerledikçe geçilmez oluyor. 25 km öteden dolaşıyoruz. Köprümüz olsa gittiğimiz yol 5 km’ye düşecek. Yılların sorunu bu 60 yıl. Dedi. Sevaptır. Hem zaman hem emek kaybı yerinde görmeğe gelirim
dedi. Nitekim kış günü traktör kasasında karşıya geçti Cengiz Başkan eziyeti gördü.
Manisa Belediyesi Büyükşehir başkanı oldu. Salihli
Zeki Başkan, başkanım biz de dur geç köprüleri var. Alaşehir ve Gediz köprüleri. Yıllardır köprüye çıktın mı diğer araç duruyor üstündeki geçiyor. Bunu da gidip gördü dar köprü tek araç ancak geçiyor insanlar korkuluklara yapışıyor araçtan sakınırken. Çok
kısa zamanda üç tane birden yapıldı. Turgutlu, Turgay Başkan bizde de var. Urganlı ve Çatalköprü. Onlarda yapıldı.
Bu arada traktör ile geçtiği köprüyü Cengiz Başkan
bitirmiş Çampınar muhtarı köprü üstünde tören düzenlemişti. Açılışa gelen protokol, köylü, köprüden geçen geçmeyen, herkes uzun çok uzun köprü boyunca 150 metre, sofra kuruldu hep birlikte yedik. Çampınar köprüsü yörenin boğaz köprüsüydü.
Bir köy daha istedi Selendi’den Eskin. Onu ben de
gidip gördüm kış geldi mi lebalep akıyordu, Gediz’i traktör değil helikopter bile geçemez karşı tarafta nehrin kenarında hemen yükselen dağ var. Köylüler inanmadı. Yağmurlu bir havaydı, köyden üç beş kişiyle gittiğimde. Yapımcı firma iş makinelerini getirmiş
şantiyeyi kurmuş Gediz de coşmuş, çalışamıyor. Köylüler “firma gitti biz de yapılacak sanmıştık her yıl buraya gelen söz veriyor ama 50 sene geçti.” “Kış sonu yine geleceğim” dedim. Gittiğimde köprünün üstünde onlarla fotoğraf çektirdik bunu evlerinize duvara
asın hatıra olsun. Hatta burayı 10 köye bağlayan köylülere de verin dedim.
Artık alışkanlık olmuştu Cengiz başkan için. Nereye
yol yapılıyor asfalt kaplanıyor, ufak da olsa büyük de olsa dur geç de olsa her yer köprülerle birbirine bağlanıyordu.
Yol, genişletemezsin. Kavşak, büyütemezsin. Alt battı
çıktı yapamazsın, üstten hiç gidemezsin. Manisa burası.
Demiryolu kenarı, bir yanı park, diğer yan öğretmenevi
bahçesi zorlanıldı. Tek şerid de olsa yapıldı. Alttan üstten yandan sağdan soldan her yakaya bağlandı. Lamba yok, gece aydınlatması var ama. Hatta ışıl ışıl. Mesaiden sonra her akşam yağmur çamur soğuk demedi çalışanların başına dikildi. Pazar gitti Pazartesi
gitti. Çarşamba Maski’de toplantı yaptığı salonun camından izledi. Hasta oldu. Sonunda müjdeyi verdi. 29 Ocak Pazartesi saat 06. da Dr.Devlet Bahçeli Kavşağı’nı trafiğe açıyoruz.
Şimdi ağzı olan konuşuyor. Torba değil ki büzesin.
Manisa’nın üzüntüsü de onun, derdi de. Çözümü de
o, sözü de. Sevinci Manisa’lının, şöleni de Manisa’lının. Manisamıza “Hayırlı uğurlu olsun”
Sağolun başkanım.
Bu yazıyı 29 Ocak 2018 tarihinde yazmışım. 2019’da
ne değişmiş?
Turgutlu, 1.6 km uzunluğunda battı… Battınız mı çıkmak
istemiyorsunuz, gölge, yan sokak, kavşak, trafik konvoy, bunlar yok, bu rehavetle giderken çıkıyorsunuz. Rahmetli Başbuğ Alparslan Türkeş Köprüsü 1.2 km uzunluğunda Türkiye’nin en uzun battı çıktısı. Üstteki kavşak, yeşil alan, meydan düzenlemeleri, prestij
yan yollar, Turgutlu’ların, alt geçid transit yolcuların.
Ankara’ya doğru devam ediyorsunuz Ahmetli’yi geçtiniz
ekonomiye takılan bu battı çıktı kavşağı beklemede, ama projesi? Kırmızıda beklerken sağa bakarsanız panoda görebilirsiniz.
Salihli: Ankara yolunun üst tarafı eski Salihli,
konut yerleşim alanı, alt tarafı sanayi, yeni yerleşimler, köyler, git dur, kırmızı ışık, artık sabır kalmıyor gidip durmaktan, en son ışıkta güm diye bir ses o bölgede oturanlar camdan bakmıyorlar bile, alışmışlar. Kazalar, giderken en sonda, dönerken yine
en son. Yani ışıklarla dolu yolun başında sonunda oluyor sabırlar biter bitmez. Şimdi ise; Önce hafif bir rampa ile üste çıkıyorsunuz uçuyor gibisiniz kuş bakışı seyrediyorsunuz Salihli’yi, inelim artık diyorsunuz ama 1.9 km. Bu da köprü ama şimdi Rahmetli
Bülent Ecevit viyadüğü diyorlar.
Az daha devam edince benim yoluma giriyorsunuz ben
buradan Alaşehir, Denizli üzerinden Antalya’ya torunlarıma gidiyorum. Alaşehir, farkına varmadan alta giriyor ve çıkıyorsunuz. Burası da Rahmetli Süleyman Demirel Kavşağı.
En son Sarıgöl Kavşağı buradan sonra Manisa bitiyor
Denizli sınırı başlıyor. Bi acayip kavşak basar geçersiniz Sarıgöl girişini göremezsiniz, öyle yani. Oraya da proje hazırlanıyordu karayolları “Durun” dedi bana yapacak iş bırakmadınız.
İstanbul yönü, Güzel İstanbul, karayolları Manisa’yla
arayı 3,5 saate düşürdü. Siz bastırıyor gidiyorsunuz, adeta zaman duruyor. Katkımız olsun dedi Cengiz Başkan. Saruhanlı yakınımızda daha Manisa’dan çıkmadan kırmızı, duruyorsunuz. Büyükbelen, Mütevelli, Koldere, Alibeyli, Halitpaşa beldeleri tıngır mıngır
traktör at arabası, geçiyor ışıkta bekle dur.
İstemediler. Paşa gönülleri bilir.
Ama, yapılacak daha çok iş var.
Kaldığımız yerden. Devam.
